Ik moet huilen als ik je zie!

‘Hoe laat kom je?’
Ik app vanuit mijn ziekenhuisbed naar André.

‘Ik ben er bijna!’
Wat fijn. Ik kijk op de klok.
Bijna…

De deur gaat open. Zijn lach verwarmt mijn hart. Telkens als ik hem zie, moet ik bijna huilen. In nood voel je nog meer liefde… En dat na al meer dan 35 jaar elkaars lief te zijn!

Als hij er is, voel ik mij thuis, waar ik ook ben.

Ik wens met heel mijn hart dat jij ook zo uitziet naar God. Dat je in jouw ‘nood’ intens naar Hem verlangt. Blijf niet rennen als je je eenzaam voelt. Zoek het niet in harder werken, meer drinken of langer onder de dekens blijven liggen. Jezus wil bij jou op bezoek komen. Als Hij binnen komt lopen, verwarmt Hij je hart. Er is niemand die boven Hem uitstijgt. Niemand die zo krachtig vol liefde is. Zijn genade is ongekend. Zijn begrip voor jouw situatie is zo bijzonder.

‘Hij beschermt je onder zijn vleugels.
Bij Hem ben je veilig.
Zijn trouw beschermt je als een schild, als een pantser.
Je hoeft niet bang te zijn.
Niet voor gevaren die je ‘s nachts bedreigen.
Niet voor pijlen die overdag op je afgeschoten worden.
Niet voor ziekte die in het donker op je loert.
Niet voor de dood die je midden overdag aanvalt.’
(Psalm 91:4-6, BB)

Zullen we samen bidden?
‘Heer, wij zien uit naar U. Met U lukt het om voluit te leven! In wat voor situatie wij ook zitten, als U er bent, zijn wij veilig. Help ons, Heer om Uw aanwezigheid in ons leven op te merken. Amen.’

P.S. Toen ik begin dit jaar in het ziekenhuis lag, schreef ik de tekst die je zojuist gelezen hebt. God was erbij! Inmiddels ben ik weer thuis en gaat het steeds beter. Veel mensen hebben me een berichtje of een kaartje gestuurd. Bedankt voor jullie betrokkenheid!