Het is jouw schuld! ?

Dat jongetje dat ziek in bed lag en blind was geworden… Dat verhaal van schrijver W.G. van der Hulst… Ken je dat? Tranen met tuiten heb ik gehuild. Door een ongeluk was hij blind geworden. Alles was donker om hem heen. 

W.G. van der Hulst zou dan zeggen: “Het was donker, heel donker voor de kleine jongen in het grote witte bed. Alleen en verlaten lag hij te wachten tot het licht zou worden, maar het werd niet meer licht. Nooit meer.”

Daar ga je toch ook van huilen?

Jezus was ook enorm geraakt toen Hij een blinde man zag terwijl Hij langsliep. Zijn vrienden vroegen Jezus: “Wiens schuld is het dat hij blind is?”

Hoe bedoel je? Door wie komt het dat hij blind is? Is de blinde man de schuldige of zijn ouders?

Wij wijzen ook zo graag met onze vinger naar anderen. Nog voordat er maar iets is gezegd, (ver)oordelen we. 

• “Hij is ziek… Ja, maar dat krijg je als je…”
• “Zij is ziek… Ja, vind je het gek… Als ik zo zou leven, zou ik ook ziek worden.”

Maar dan gebeurt het eerste wonder. Jezus spreekt woorden van genade uit. 

Hij kijkt met open ogen, zonder oordeel.

“Jezus antwoordde: “Het komt niet omdat hij of zijn ouders ongehoorzaam zijn geweest aan God. Maar God wil [ nu ] door hem aan de mensen laten zien hoe goed en machtig Hij is.” (Johannes 9:3, BB)

Voel jij je schuldig? Mag Hij jouw ogen openen? 

Veroordeel jezelf niet. 

Veroordeel een ander niet. 

God veroordeelt je ook niet.

En als je je heel, heel, heel alleen voelt… Als het heel, heel donker om je heen is… Laat God dan jouw ogen openen en zie wat Hij kan doen.

Zullen we samen bidden? “Open mijn ogen, zodat ik U zien kan. Open mijn hart, zodat ik Uw genade ontvangen kan. Open mijn oren, zodat ik Uw woorden van herstel en genezing mag horen. Dank U! Amen.”