Hand in hand

Ik leef! En dat is een wonder. Na een zware hartoperatie eind december en vervolgens diverse hartstilstanden en twee reanimaties, ben ik door een diep dal gegaan. Graag deel ik de komende dagen meer over deze tijd met jou, omdat ik weet dat ook jij in het leven soms door een dal zult gaan.

André zit naast mij. Hij houdt mijn koude hand vast. Uren en dagen. De piepjes op de monitoren en alarmen op de Intensive Care doen hem voortdurend beseffen dat deze situatie reëel is. Zijn intense verlangen dat ik deze nachtmerrie overleef, maken dat hij in tranen gebeden blijft uitspreken en mij blijft vertellen hoeveel hij van mij houdt.

Hand in hand komen we de dag door. Hij wakker, ik slapend. Ik heb geen idee wat er aan de hand is. Geen notie van al die angstige momenten. En ook die keer dat de verpleging ineens komt aanstormen en roept: ‘Weg, weg!’ terwijl André en mijn zoon snel naar de gang vluchten, samen bidden en de hemel bestormen. Opnieuw werd ik gereanimeerd.

‘Wanhopig riep ik de Heer om hulp. Ik riep tot mijn God. Hij hoorde mijn stem vanuit zijn paleis. Mijn geroep klonk in zijn oren.’ (Psalm 18:7, BB)

In jouw wanhoop hoort de Heer je. Altijd. Jij en ik hebben als enige opdracht om te geloven. Hem te vertrouwen, ons verlangen uit te spreken en het aan God over te laten.

Loslaten in vertrouwen, geeft geloof dat God ook jouw handen stevig vasthoudt.

Het volk Israël was bang. God zegt:

“Ik houd je stevig vast en Ik kom voor je op.”’ (Jesaja 41:10, BB)

‘Want Ik, je Heer God, grijp jou bij je hand. Ik zeg tegen je: “Wees niet bang. Ik help je.”’ (Jesaja 41:13, BB)

God houdt jouw hand stevig vast.
Hij laat je nooit los. Hand in hand mag jij voluit LEVEN!

Zullen we samen bidden?
‘Ook vandaag mag ik hand in hand met U door het leven gaan. Wat een verademing, wat een zegen, wat een rust. Dank U wel. Ik prijs Uw naam. Amen.’