Brengt lijden je dichter bij God of juist verder weg?

Nood leert bidden. Ik weet hoe het voelt om in nood te zijn. Kort, maar zeer krachtig schreeuwde ik het uit naar God: “Heer, help!” Terwijl ik dit typ en panieksituaties in mijn leven in gedachten voorbij zie komen, voel ik het opnieuw in mijn lijf.

Mijn jongste zoon werd ziek. Dat kan. Geen stress in de tent, maar op het moment dat zijn koorts hoger werd dan hoog, brak het zweet mij uit. 

Ik zie nog voor mij hoe dat lieve, kleine mannetje van mij stuiptrekkingen kreeg die heel ernstig waren. André, mijn man, belde 112 en ondertussen probeerden we hem te koelen. 

Ik kon niet meer denken. Ik ben achterstevoren in een broek van André geschoten. En mijn gebed was kort. “O Jezus, help. Help ons.” Geen keurig begin, geen keurig einde van mijn roep naar God. Geen rustig ‘amen’ aan het einde. Met omgekeerde broek zat ik in de ambulance en reden we naar het ziekenhuis. Mijn ogen waren gericht om mijn allerliefste.

Op het moment dat ik in de ambulance zat, was mijn vraag niet: “Waarom gebeurt dit?” Mijn vraag aan God was: “Help!”

• Wij zoeken simpele antwoorden op complexe vragen. 
• De werkelijkheid van ons bestaan is complex. 
• Maar God is groter dan elke complexiteit.

In Job 37:23 lezen we: “Wij kunnen de Almachtige God niet zien en niet begrijpen. Hij is machtig en rechtvaardig.” (BB)

Het is van onschatbare waarde als je rust bij God zelf vindt, middenin jouw onbeantwoorde vragen.

In nood leer je je vrienden kennen. Ik wens je toe dat je God beter leert kennen in jouw nood. Mag Hij jouw onbeantwoorde vragen voor je dragen? Mag Hij jouw vriend in nood zijn?