Als je bijna dood bent…

Langzaam kom ik bij. Blijkbaar zit de operatie erop en ben ik gewoon nog erg moe. Dat we inmiddels ruim twee weken verder zijn, weet ik niet. Dat ik lang op de Intensive Care heb gelegen is me ontgaan. Dat diverse keren mijn leven aan een zijden draadje hing … geen idee.

Jezus’ vriend, Lazarus, had het lichamelijk ook zwaar, maar hij haalde het niet. Hij stierf. Hoe kan een goede vriend van Jezus nou sterven door ziekte? Jezus, de Geneesheer, is toch zijn vriend? Maar Jezus zei:

“Onze vriend Lazarus slaapt.
Maar Ik ga naar hem toe om hem weer wakker te maken.”’ (Johannes 11:11, BB)

Soms kun je je ‘dood’ voelen. Je weet het even niet meer. Je moet keuzes maken en weet niet wat je moet doen. Er zijn allemaal obstakels op je weg en het lukt maar niet om ze te elimineren. Van binnen ben je ‘op’. Dood. Leeg. Moe.

Mag Jezus op dit moment tot je hart spreken?
Kun je horen wat Hij zegt? Lukt het je om je ogen te sluiten en te fluisteren: ‘Wat wilt U mij vertellen?’

Als Jezus gaat spreken, komt er nieuw leven in je. Altijd. Nieuw leven in je gedachten, je gevoel en je wil. Ook al zijn bepaalde situaties nog niet opgelost. Ook al moet je die lastige vergadering nog in en moet je die ruzie met je pubers nog zien te ‘overleven’…

Je gaat leven van binnen,
als Jezus léven in je spreekt.

Lazarus was dood, maar Jezus zag geen probleem. ‘Ik maak hem wakker.’
Zo wil Jezus jou wakker maken, zodat je vrij kunt leven.

Terwijl ik met gesloten ogen langzaam wakker werd, prevelde mijn hart woorden van dank naar Hem. Dankbaar dat de operatie erop zat… niet wetende wat mij nog te wachten stond. Maar God is erbij.

Zullen we samen bidden?
‘Wilt U woorden van leven spreken tot mijn hart……..
Ik luister………………………………………………………… Amen.’