Ik kan de trap even niet op

Ik moet twee trappen oplopen om in de kamer te komen waar ik me terugtrek om te schrijven voor Ik Wonder Jou. Halverwege trap 1 pauzeer ik. Het lukt niet. Ik krijg te weinig adem en sta daar alsof ik net 45 minuten heb hardgelopen.

Hoe het kan?
Op het moment dat ik dit schrijf is mijn hart te groot en sluit mijn hartklep daardoor niet, waardoor mijn energielevel laag is.

Ik heb nieuwe strategieën bedacht. Ik denk beter na voordat ik naar beneden ga, en helemaal voordat ik naar boven moet.

Ik ben zo dankbaar dat ik niet eerst een ladder naar de hemel moet beklimmen, voordat ik met God kan spreken.

Ik zou geen woord meer kunnen uitbrengen als ik ein-de-lijk boven zou zijn. De toegang tot de Vader is vrij. Wat een luxe!

Op welke plek je ook bent en wat je ook doet, je kunt spreken met God.
Besef je wel wat een luxepaard je bent?
De Schepper van hemel en aarde heeft in Zijn genade jouw hart overtuigd van Zijn bestaan.

‘Door Gods Geest noemen we Hem [ vol vertrouwen ]: “Lieve Vader!” Gods Geest die in ons is, laat onze eigen geest weten dat we kinderen van God zijn.’ Romeinen 8:16 BB

Je weet dat je Zijn kind mag zijn dat Hij je rechtvaardig ziet door Jezus.
Besef wat een voorrecht het is dat er Iemand paraat staat die tijd voor je heeft.

Mag vandaag jouw tijd ook naar Hem uitgaan?
Ik daag je uit!
Pak eens flink uit; ga er eens lekker voor zitten, of flink bij lopen en mediteer, kauw, lees, beleef, denk, spreek, kijk, hoor en ontvang Zijn woorden voor jou.

Ik wens je Zijn kracht voor vandaag.
En ik weet op dit moment hoe bijzonder het is als je kracht genoeg hebt. Nog mooier is het om te weten dat Gods goedkeuring op je leven ligt. Weg met je schaamte … weg met al je schuld. Je bent een luxepaard. Galoppeer door de dag, met een grote lach.

*Al doe ik iets langer over die trap, ik galoppeer met je mee:)