Tel jij mee?

Als begeleider ging ik mee op schoolreisje. Drie grote touringcars stonden op de parkeerplaats van het Dolfinarium. De kinderen van de klassen liepen in groepjes de bus in. De juf telde. Iedereen was blij. De laatste snoepjes werden naar binnen gepropt, bij aankomst dook iedereen onder de bank om vervolgens weer tevoorschijn te springen en te juichen… Verrassing!

Maar… niet iedereen juichte mee… waar was Jasper?

Jasper stond nog op de parkeerplaats bij het Dolfinarium te wachten op de bus. Nog steeds…

“Zeg, juf. Je had toch geteld?”

Soms is goed tellen uiterst belangrijk…

Quirinius moest een heel volk tellen: “In die tijd wilde de Romeinse keizer Augustus laten tellen hoeveel mensen er in zijn hele rijk woonden. Daarom gaf hij het bevel dat iedereen zich moest laten inschrijven. Dit gebeurde voor de eerste keer in de tijd dat Quirinius bestuurder was van Syrië. (Lukas 2:1-2, BB)  

Waarom tellen? Kijk, bij het schoolreisje is het helder: Je wilt Jasper nooit meer op de parkeerplaats alleen achter laten…

In de tijd van de Bijbeltekst die we net lazen zit het zo: Judea is onderdeel geworden van Syrië. Alle inwoners moeten nu belasting gaan betalen aan de Romeinen. Iedereen. Dat betekent: Tellen!

“Om geteld te worden, moesten de mensen naar de stad gaan waar hun familie oorspronkelijk vandaan kwam. (Vers 3, BB) Zo gingen ook Jozef en Maria dus op reis. Zij moesten naar Bethlehem.

Jij bent ook op reis. Is jouw levensreis voor God belangrijk, denk je? Weet dit: Jij telt voor God mee! Hij laat je nooit achter op de parkeerplaats. De deuren van de Hemelse touringcar staan wagenwijd voor je open. 

“Hij weet zelfs hoeveel haren je op je hoofd hebt! Wees dus nooit bang.” (Lukas 12:7, HTB)  

Jij telt mee! Zullen we samen bidden? “Heer, ik voel me soms vergeten, alsof ik niet meetel. Ik ben zo dankbaar dat U mij wel altijd ziet staan. Bij U tel ik mee. Dank U. Amen.”