Mag ik ook een hapje?

Stel je voor: ik heb net een ijsje met hele brokken chocolade erin besteld. Bij de gedachte alleen al, loopt het water door mijn mond… Wat nu als mijn zonen vragen: “Mag ik een hapje?”

Doe ik dat? Geef ik mijn ijsje weg? Wat zou jij doen?

Mijn eerste reactie zou zijn: “Echt niet! Ik ben er zo aan toe. Zo verdiend… Zo’n belangrijk ‘chill momentje’ voor mij.” Met dat ijsje waan ik me in gedachten op vakantie in Italië, waardoor ik in mijn beleving een mini vakantie heb en laat ik daar nu zo aan toe zijn. Dat gevoel…

De Bijbel leert ons: “Geef, dan zal er ook aan jou gegeven worden.” (Lukas 6:38, BB)

Hoe kan ik dan zelf iets krijgen, als ik iets weggeef? Sorry hoor, maar iets geven, betekent in de praktijk toch echt dat ik zelf niets meer heb. Wat krijg ik als ik geef?

Als je iets geeft, krijg je iets van een andere waarde terug. Een glimlach, aandacht, dankbaarheid, waardering…

Geven is loslaten. Met geven laat je zien dat je niet afhankelijk bent van wat je zo graag in je handen vast wilt houden.

Maar nu terug naar dat ijsje… Staar je niet blind op het korte termijn geluk van het ijsje in je handen, maar kijk over de horizon van de lange termijn. Schenk in vertrouwen en zie voor je hoe je ontvangen zult. Schenk in vertrouwen en ontvang het gevoel van ‘een ijsje eten in zonnige oorden’ in je hart.

We leven in een tijd waarin het ‘vakantiegevoel’ ontbreekt, waarin elk ijsje gesmolten lijkt… Maar ik wens je zo toe dat je op een Hemelse manier zult ontvangen waar je hart zo naar verlangt. 

Dus wat zeg ik volgende keer tegen mijn zonen? “Dus je wilt een hapje? Nou.. ehm.. ik ga ervoor… Je mag het hele ijsje hebben!”

Zullen we samen bidden? “Heer, U bent zo vrijgevig. Zelfs Uw Zoon schonk U, zodat wij eeuwig leven met U mogen ontvangen. Help mij, Heer, om ook vrij te zijn in geven! Amen.”