Ik heb het verprutst …

Het regende zó hard. Ik vroeg mijzelf ondertussen al diverse keren af, waarom ik per se, nu, op dit moment boodschappen wilde doen. Terwijl ik de parkeerplaats opreed, lag voor mij ineens een enorme plas… zeg maar een ‘klein meer’. 

Ik weet dat je in zo’n diepe plas moet zien te voorkomen dat je stil komt te staan. Laat er op dat moment nou net een dame achteruit rijden, waardoor ik midden in die plas moest remmen! De motor van de bus waarin ik reed, sloeg af. En toen deed ik iets wat je echt nooit moet doen: ik startte de motor opnieuw. Even hoorde ik wat gepruttel en daarna werd het eng stil. Wat nu?

Uitstappen?
Roepen?
Bellen?

Het volk Israël had meer problemen dan een doorgedraaide motor. Zij waren niet in een waterplas terecht gekomen, maar verbleven al jaren in een grote droge zandbak. 

In deze reddeloze situatie
wachtten zij op de Messias, hun Redder.

Toen André als een ware held mij kwam redden kon ik hem wel zoenen… die schat.
‘Heb je echt de motor opnieuw gestart?’ vroeg hij. ‘Serieus…?’ Ik knikte en keek hem aan.
Ik veroordeelde mijzelf; ik had het letterlijk verprutst. 

We gaan allemaal bij tijd en wijle als een ‘prutser’ door het leven. Als jij je een prutser voelt, dan wil ik je vandaag heel speciaal wijzen op iets wat je allang weet, maar waarvan je je misschien niet altijd even bewust bent:

Jouw Redder, de Messias is bij je!

Hij is hier. Je hoeft niet te wachten totdat Hij komt, Hij is nu al dichtbij.

*Ik ben uiteindelijk uit de bus gestapt, waardoor mijn schoenen onder water verdwenen.  Een afvoerput bleek verstopt te zitten op de parkeerplaats. De bus is uiteindelijk op een sleepwagen getakeld. De motor moest vernieuwd worden. Ik was niet blij … en André? Wat denk je zelf:)

Tip:

• Noem jezelf geen prutser en veroordeel jezelf niet. Je mag fouten maken. God, jouw Redder, is bij je.