Ben jij zoals onze kanarie? ?

Wij hadden vroeger een kanarie. Een gele. Op het aanrecht stond zijn kooi met daarin een stokje waarop Pietje de wereld kon overzien vanuit zijn koninkrijk. En zingen dat hij kon! 

Pietje, onze kanariepiet, was de artiest zelf. Hij hield gewoon niet op. Als wij gingen ontbijten, pakte mijn moeder steevast de theedoek van het haakje en legde deze over de kooi. 

Hè, hè… rust! Pietje hield eindelijk zijn snavel.

In het donker, met de bedekking boven zijn koppie, kwam er geen noot meer uit. Wij blij, Pietje minder blij.

Soms zijn jij en ik net als Pietje. 

Je hebt het in je om te zingen. De ene mooie noot na de andere kan uit je binnenste stromen. Je bent ervoor gemaakt om te zingen. Alles wat je nodig hebt, is je gegeven om elke dag een soloconcert te geven.

Maar wat als het donker om je heen wordt? Dan krijg je geen noot meer uit je mond. De donkerte doet je zwijgen. Je verstopt jezelf. Je wacht tot de depressie verdwijnt, als hij al zal verdwijnen…

Jezus begrijpt je. Hij is naast je en Hij ziet je. En Hij heeft een woord voor jou:

“Kom naar Mij als je moe bent. Kom naar Mij als je gebogen gaat onder het gewicht van je problemen! Ik zal je rust geven.” (Matteüs 11:28, BB)

Zullen we samen bidden? “Hemelse Vader, ik wil weer kunnen zingen, maar het lukt me niet. Help mij, Heer. Haal de theedoek van mij af en haal mij uit het donker weg. U bent vriendelijk voor mij en geduldig met mij. Bij U vind ik rust. Ik zie uit naar de wonderen die U in mijn binnenste gaat doen. Dank U! In Jezus’ naam, amen.”