Ben jij een mopperkont?

Ben jij een mopperkont? “Huh? Pardon? Nee, natuurlijk niet. Ik hoor bij de Ik Wonder Jou familie, dus ik mopper niet. Ik bent een stabiel mens, altijd dankbaar en vol geloof!”, hoor ik je zeggen.

Was het maar zo! Waren jij en ik maar perfect. Of desnoods bijna perfect. Maar helaas…

Ik loop over mijn trap naar boven en vind bijna geen plek waar ik veilig mijn voeten kan plaatsen. “Waarom nemen ze nou nooit iets mee naar boven, als ze toch naar boven lopen? Waarom moet IK altijd alles doen. Alles?!”

Voila! Het begin van een mopper scenario is aangewakkerd. 

• IK heb het zwaar. 
• IK word tekort gedaan.
• IK hebt het recht op mijn gelijk. 
• Waarom helpt niemand mij nu IK het moeilijk heb. 
• IK zit midden in een onmogelijke woestijn, waar is GOD?

Nog even en je gaat hard huilen met flinke uithalen. Heerlijk, dat lucht op. Je snuit je neus en het hele verhaal begint van voor af aan. Wat nou als we dezelfde energie die we in mopperen steken, stoppen in het uitstrekken naar God?

Bid. Spreek Zijn beloften uit. Dank…

• Je gaat ontdekken dat Hij er wèl is. 
• Dat Hij jou wèl ziet.
• Dat God wèl begaan is met jouw moeilijke situatie waarin je terecht bent gekomen.

God liet het volk Israël een omweg lopen door de woestijn. Dat betekende nog langer in hun moeilijke omstandigheid vertoeven. God wist dat de snelste route niet zou leiden tot ware vrijheid van slavernij. Hij wilde volledige vrijheid schenken aan het volk. Terugkeren naar Egypte was daarbij geen optie. 

“God zei: “Als ze zien dat er strijd komt [ met de Filistijnen ], krijgt het volk spijt. Dan willen ze naar Egypte terug.” Daarom liet God het volk omlopen, langs een andere weg.” (Exodus 13:17-18, BB)  

Bekijk jouw woestijn niet vanuit het IK-perspectief, maar vanuit Gods eeuwigheidsperspectief. Loop een ommetje voordat je gaat mopperen. Kies vandaag voor ‘bidden en danken’, ondanks jouw woestijn. 

Mopperen lijkt makkelijk, maar brengt je nergens.